مخبتین

آیت الله خزعلی در باره اهتمام امام خمینی ره به نماز شب این چنین نقل می کنند:

“زمانی که امام در مدرسه دارالشفاء حجره داشتند ،نیمه های شب برای خواندن نماز بلند می شدند وچون آب حوض دار الشفاء برای وضو مناسب نبود ،به فیضیه می رفتند ،یخ حوض را می شکستند ووضو می گرفتند .بعد طوری نماز می خواندند که گویی در ودیوار فیضیه هم با آن سید هم ذکر وهم صدا می شد.

یک سال که برف شدیدی در قم بارید -به گونه ای که نصف قم زیر سیل رفت-ایشان در همان شرایط سخت وسرد از دار الشفاءبه فیضیه می آمد وباهر زحمتی که بود یخ حوض را می شکست وبعد از وضو در تاریکی شب مشغول تهجد می شد .این که در آن زمان ،چه حالی داشت را نمی توانم بازگو کنم .با حالت خوشی تا صبح مشغول عبادت بود.هنگام نماز صبح هم پشت سر آیت الله حاج میرزا جواد آقا ملکی تبریزی به نماز می ایستاد وبعد باز می گشت ومشغول مباحثات می شد.

می توانم بگویم که ایشان در امر عبادت وتهجد ،اگر در بین علما بی نظیر نبود،یقینا کم نظیر بود.”         چهل چراغ معنوی،ص 47

اللهم انی أسئلک اخبات المخبتین واخلاص الموقنین ومرافقة الابرار واستحقاق حقایق الایمان والغنیمةمن کل بر والسلامة من کل إثم ووجوب رحمتک وعزائم مغفرتک والفوز با الجنة والنجاة من النار

مخبتین چه کسانی هستند؟

  خداوند در آیه 35 سوره مبارکه حج، چهار صفت برای ایشان برمی شمرد و چنین می فرماید:

«* الَّذِینَ إِذَا ذُكِرَ اللَّهُ وَجِلَت قُلُوبُهُمْ وَ الصابرِینَ عَلى مَا أَصابهُمْ وَ الْمُقِیمِى الصلَوةِ وَ ممَّا رَزَقْنَهُمْ یُنفِقُونَ‏»

“و بشارت ده به متواضعان، همانها كه وقتى نام خدا برده مى‏شود دلهایشان مملو از خوف پروردگار مى‏گردد و آنها كه در برابر مصائبى كه به آنان مى‏رسد شكیبا و استوارند و آنها كه نماز را بر پا مى‏دارند و از آنچه روزیشان داده‏ایم انفاق مى‏كنند“.

اگر کسی مخبت شد این چهار صفت از علائم اوست :

1-مرحوم علامه می فرمایند وَجِلَتْ قُلُوبُهُمْ یعنی حالتی که همراه با درک این عظمت است. اول ایمان در دل بیاید و ایمان محکم شود و به مرحله ای برسیم که با شنیدن اسم حق این حالت در دلمان مستولی پیدا بکند. اگر دیدیم نام خدا برده می شود، می شنویم و فرقی نمی کنیم معلوم می شود ایمان هنوز در دل ما مستقر نشده است. ایمان مرتبه ای از آثار است که انسان به وجلت می رسد.

2-وَالصَّابِرِ‌ینَ عَلَى مَا أَصَابَهُمْ. صبر صفتی است که جامع اکثر فضائل اخلاقی است. مرحوم علامه می فرمایند این صفات به ترتیب است. کسانی که مخبت اند، بعد از اینکه دل هایشان دچار وجلت می شود، صبر کنندگانند بر آنچه بهشان می رسد.

خداوند راجع به صابرین تعاریف خاصی دارد : أُولَـئِكَ عَلَیْهِمْ صَلَوَاتٌ مِّن رَّ‌بِّهِمْ وَرَ‌حْمَةٌ وَأُولَـئِكَ هُمُ الْمُهْتَدُونَ (سوره بقره آیه 157) صلوات خدا بر صابرین است.

إِنَّمَا یُوَفَّى الصَّابِرُ‌ونَ أَجْرَ‌هُم بِغَیْرِ‌ حِسَابٍ (سوره زمر آیه 10)هر عبادتی را که در نظر بگیرید برایش یک حسابی است، مگر صبر که فرموده مرز حساب ندارد. اما صبر چیست که اینقدر با ارزش است.

3,4- آنها نماز را بر پا مى‏دارند و از آنچه به آنها روزى داده‏ایم انفاق مى‏كنند ( و المقیمى الصلوة و مما رزقناهم ینفقون ) .