مخبتین

آیت الله خزعلی در باره اهتمام امام خمینی ره به نماز شب این چنین نقل می کنند:

“زمانی که امام در مدرسه دارالشفاء حجره داشتند ،نیمه های شب برای خواندن نماز بلند می شدند وچون آب حوض دار الشفاء برای وضو مناسب نبود ،به فیضیه می رفتند ،یخ حوض را می شکستند ووضو می گرفتند .بعد طوری نماز می خواندند که گویی در ودیوار فیضیه هم با آن سید هم ذکر وهم صدا می شد.

یک سال که برف شدیدی در قم بارید -به گونه ای که نصف قم زیر سیل رفت-ایشان در همان شرایط سخت وسرد از دار الشفاءبه فیضیه می آمد وباهر زحمتی که بود یخ حوض را می شکست وبعد از وضو در تاریکی شب مشغول تهجد می شد .این که در آن زمان ،چه حالی داشت را نمی توانم بازگو کنم .با حالت خوشی تا صبح مشغول عبادت بود.هنگام نماز صبح هم پشت سر آیت الله حاج میرزا جواد آقا ملکی تبریزی به نماز می ایستاد وبعد باز می گشت ومشغول مباحثات می شد.

می توانم بگویم که ایشان در امر عبادت وتهجد ،اگر در بین علما بی نظیر نبود،یقینا کم نظیر بود.”         چهل چراغ معنوی،ص 47

حاج میثم مطیعی، مداح جوانی که در حال حاضر در مقطع دکترا تحصیل می کند، بسیاری از مقاتل را از حفظ دارد. او به راحتی متن عربی مقتل را با صدای خوشش می خواند و به همین دلیل مورد نظر بسیاری از روحانیون اهل علم و خصوصا مقام معظم رهبری قرار گرفته است. چنانکه رهبر انقلاب در جلسه ای ضمن تقدیر از سبک مداحی او گفتند:” آن چیزی که ما از مداحی سراغ داریم ، دقیقاً همین چیزی بود که ایشان امروز (اربعین۱۳۹۰) اجرا کرد . رهبر انقلاب خطاب به میثم مطیعی اشاره کردند: این از معجزات انقلاب است که یک دانشجوی دکتری ، مداح اهل بیت است .

.

.

اولین دفعه ای که من این مداح اهل بیت علیهم السلام را امسال اربعین در تلویزیون دیدم از سبک مداحی شون که خیلی سنگین وبامحتوابود خوشم اومد.امروز که این مطلب رو توسایت تبلیغ دیدم برام جالب بود .گفتم حتما برای مخاطبان دیگه هم جالب است.

توکل یعنی انسان در مسیر اسباب موجود در عالم قدم بگذارد و با اعتماد برخدا کار خویش را انجام دهد نه اینکه سستی و تنبلی کرده و وظیفه خود را انجام ندهد و تنها بگوید توکل برخدا. مثلا شب درب منزل را نبسته و بخوابد و بگوید توکل برخدا و بعد دزد بیاید ، این هرج و مرج است نه توکل ، اسلام این را نمی پسندد. مردم معنای واقعی توکل را نفهمیدند در حالی که توکل همانطور که گفتیم این است که به اسباب عالم و به آنچه که سبب و علت کارهاست دست بزنی ، مثلا می خواهی عالم بشوی راهش را باید طی کنی زیرا هر چیزی مقدماتی دارد پس مقدمات را باید انجام داد آن وقت به خدا توکل کرد، خدا هم  کمک می کند.

توکل در مسیر قوانین خلقت است و قوانین را هم خدا گذاشته، این معنای توکل بر خداست. بنابراین آنچه که دین به آن خلقت و قانون می گوید اگر پیروی کردی یعنی توکل کرده ای. مثلا اگر مریض شدی باید معالجه کنی و این معالجه در واقع توکل است زیرا برای معالجه باید به طبیب مراجعه کرد، باید دارو خورد بعد گفته شود خدایا من به تکلیف عمل کردم هر چه تو صلاح بدانی ،این معنای حقیقی توکل است.

در ماه رجب و شعبان و رمضان راجع به این رابطۀ عاطفی خیلی سفارش شده است. اگر ماه رجب بگذرد و انسان توجه به این مطلب نداشته باشد، خسارت‌ها دارد. ماه شعبان و مخصوصاً ماه مبارک رمضان، توجه به این‌گونه مطالب نباشد، خسارت‌ها دارد. انسان باید برسد به آنجا که بتواند در روز عید فطر از خدا عیدی بگیرد. خدا می‌فرماید عیدی تو خود من هستم، «الصَّوْمُ لِي وَ أَنَا أَجْزِي بِه». اگر عبد به راستی عبد باشد و اگر این رابطۀ عاطفی در ماه رجب و شعبان و رمضان قوی شود و بتواند جلب نظر رحمت خدا کند، روز عید فطر خدا به او عیدی می‌دهد و دل او جای خدا می‌شود: «أَنَّ قَلْبَ‏ الْمُؤْمِنِ‏ عَرْشُ الرَّحْمَنِ». نور خدا در دل او جلوه‌گر می‌شود و کسی که نور خدا در دل او باشد، نتایج فراوانی دارد. هفتۀ گذشته یکی از نتایج آن را گفتم. اینکه گمشدۀ خود را پیدا می‌کند. این انسان این امتیاز را دارد که در این دنیا وقتی می‌آید، گمشده‌ای دارد و نود، بلکه نود و پنج درصد مردم توجه ندارند که گمشدۀ آنها چیست یا گمشده آنها کیست؟!

حدیث  رسول اكرم صلى الله عليه و آله :

أَفضَلُ العمالِ العِلمُ بِاللّه  إِنَّ العِلمَ يَنفَعُكَ مَعَهُ قَليلُ العَمَلِ وَكَثيرُهُ وَإِنَّ الجَهلَ لايَنفَعُكَ مَعَهُ قَليلُ العَمَلِ وَلا كَثيرُهُ؛

بهترين اعمال، خداشناسى است، زيرا با وجود علم و معرفت، عمل، كم يا زياد تو را سود مى بخشد اما با وجود نادانى (نسبت به خدا) عمل، نه اندكش تو را سود مى بخشد نه بسيارش.

نهج الفصاحه ، ص2